تأثیر همزمان عامل عمومی شخصیت و ابعاد دلبستگی بر کیفیت رابطه

هدف: این پژوهش به دنبال بررسی تأثیر عامل عمومی شخصیت و ابعاد دلبستگی بر کیفیت رابطه زناشویی بود. روش: جامعه این پژوهش شامل زوج‏های شهر اصفهان بود که حداقل یک سال از ازدواج آنها گذشته و در طی یک سال اخیر با رویدادهای استرس‏زا مواجه نشده بودند. از این جامعه، نمونه‏ای با حجم 522 نفر (261 زوج) به روش نمونه‏گیری سهل‏الوصول انتخاب شد. در این پژوهش برای جمع‏آوری داده‏ها از پرسشنامه پنج عامل شخصیت نئو (NEO-FFI)، پرسشنامه تجدیدنظرشده تجارب در روابط نزدیک (ECR-R)، و پرسشنامه کیفیت ابعاد رابطه ادراک شده (PRQC) استفاده شد. روش‏های آماری مورد استفاده شامل آمار توصیفی و تحلیل استنباطی به روش مدل‏سازی معادله ساختاری بود. یافته‏ ها: یافته‏ها نشان داد تأثیر مجزا و مرتبط عامل عمومی شخصیت و ابعاد دلبستگی بر کیفیت رابطه زناشویی معنادار است. عامل عمومی شخصیت باعث افزایش، و اضطراب و اجتناب دلبستگی باعث کاهش کیفیت رابطه زناشویی می‌شود. همچنین تأثیر ابعاد دلبستگی بیشتر از عامل عمومی شخصیت به دست آمده و از بین ابعاد دلبستگی، تأثیر اجتناب دلبستگی بر کیفیت ابعاد رابطه زناشویی قوی‏تر بود. نتیجه‏ گیری: به طور کلی در تبیین کیفیت رابطه زناشویی، عامل عمومی شخصیت و ابعاد دلبستگی دارای سهم ویژه‏ای بوده و باید عملکرد هر دو همزمان مورد توجه قرار گیرد.